کد مطلب:31699 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اعتقادات

در مورد معاد جسماني توضيح دهيد; زيرا باور اين موضوع برايم دشوار است كه حتي سرانگشتان نيز روزي زنده ميشود؟

قرآن مجيد در آيات زيادي چگونگي زنده شدن انسان در روز قيامت را بيان كرده است كه به برخي از آنها اشاره ميكنيم:

الف: در آيه 68 از سوره زمر ميفرمايد: و نفخ في الصّور فصعق مَن في السّمَوَت و مَن في الأرض إلاّ مَن شآء اللّه ثمَّ نفخ فيه أخريَ فإذاهم قيام ينظرون; و در صور دميده ميشود، پس همة كساني كه در آسمانها و زمينند ميميرند، مگر كساني كه خدا بخواهد، سپس بار ديگر در صور دميده ميشود، ناگهان همگي به پا ميخيزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند.

از اين آيه و آيات ديگر استفاده ميشود كه براي مردن و زنده شدن انسانها، دوبار در صور (شيپور)، دميده ميشود: يك بار در پايان دنيا همه خلايق ميميرند، و بار ديگر در آستانه رستاخيز كه همه مردگان به نواختن آن زنده ميشوند.

صور، يك شيپور عادي نيست; بلكه صاعقه و صيحه عظيمي است كه تمام آسمان و زمين را پر ميكند و سبب مرگ همه موجودات زنده (در پايان دنيا) ميشود; و يا همه را به حركت و جنبش در ميآورد و سبب حيات آنها (در آغاز رستاخيز) ميشود; چنانكه ميفرمايد: و نفخ في الصّور فإذاهم مِّن الأجداث إليَ ربّهم ينسلون; (يس، 51); (بار ديگر) در صور دميده ميشود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوي (دادگاه) پروردگارشان ميروند.; خاكها و استخوانهاي پوسيده به فرمان پروردگارشان لباس حيات ميپوشند و از قبر سر بر ميآورند و براي محاكمه و حساب در آن دادگاه عجيب حاضر ميگردند. همان گونه كه با يك صيحه همگي مردند، با يك نفخه (دميدن در صور) جان ميگيرند و زنده ميشوند، نه مرگ آنها براي خداي سبحان مشكلي دارد و نه احياي آنها; درست همانند شيپوري كه براي جمع شدن و آماده باش لشكر زده ميشود و در يك لحظه همه از خواب بر ميخيزند و از خيمهها بيرون ميدوند و در صف حاضر ميشوند، زنده كردن مردگان نيز براي خدا همين گونه ساده و سريع است!

ب: قرآن كريم ميفرمايد: كما بدأكم تعودون; (اعراف، 29) (بدانيد) همان گونه كه در آغاز شما را آفريد (بار ديگر در رستاخيز) باز ميگرديد.

شخصي از پيامبراكرم9 پرسيد: مَن يحيي العظَم و هي رميم; (يس، 78) چه كسي اين استخوانها را زنده ميكند در حالي كه پوسيده است؟! خداي متعال به پيامبر فرمود: بگو: همان كسي آن را زنده ميكند كه نخستين بار آن را آفريد و او به هر مخلوقي داناست;... آيا كسي كه آسمانها و زمين را آفريد، نميتواند همانند آنان ]انسانهاي خاك شده[ را بيافريند؟! آري (ميتواند)، و او آفريدگار داناست. (يس، 79 و 81); چنانكه در جاي ديگر ميفرمايد: و هو الّذي يبدؤا الخلق ثمّ يعيده و هو أهون عليه و له المثل الأعليَ في السّـَوَت و الأرض و هو العزيز الحكيم; (روم، 27) او كسي است كه آفرينش را آغاز ميكند، سپس آن را باز ميگرداند و اين كار براي او آسانتر ميباشد.

د: قرآن كريم ميفرمايد: همانگونه كه از زمينهاي مرده، پس از نزول باران حياتبخش به حركت در ميآيند، مردگان نيز در قيامت زنده ميشوند; چنانكه در آيه 5 و 6 از سوره حج ميفرمايد: زمين را (در فصل زمستان) خشك و مرده ميبيني; امّا هنگامي كه آب باران بر آن فرو ميفرستيم، به حركت در ميآيد و ميرويد و از هر نوع گياهان زيبا ميروياند; اين به خاطر آن است كه (بدانيد) خداوند حق است و اوست كه مردگان را زنده ميكند و بر هر چيزي تواناست. و در جاي ديگر ميفرمايد: يخرج الحيّ مِن الميّت و يخرج الميّت مِن الحيّ و يحيي الأرض بعد موتها و كذَلك تخرجون; (روم، 19) او زنده را از مرده بيرون ميآورد و مرده را از زنده و زمين را پس از مردنش حيات ميبخشد و به همين گونه روز قيامت (از گورها) بيرون آورده ميشويد. در آيه 9 از سوره فاطر نيز ميفرمايد: خداوند كسي است كه بادها را فرستاد تا ابرهايي را به حركت در آورد; سپس ما اين ابرها را به سوي زمين مردهاي رانديم و به وسيلة آن، زمين را پس از مردنش زنده ميكنيم، رستاخيز نيز همين گونه است.

ج: خداوند متعال در قرآن مجيد، صحنههاي واقعي از چگونگي زنده شدن مردگان را براي ما بيان كرده است; مانند: زنده شدن مرغهاي چهارگانه براي حضرت ابراهيم7 و داستان عزير پيامبر كه در آيات 259 و 260 سوره بقره آمده است.(ر.ك: پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي، ج 6، ص 52 ـ 74 و ج 5، ص 143 ـ 223، مدرسةالامام اميرالمؤمنين7.)

بنابراين زنده كردن انسان در روز قيامت براي خداوند، كه قادر بر هر كاري است، كار مشكلي نميباشد; لذا در سورة مباركه قيامت فرموده است: أَيَحْسَبُ الاْ ?ًِنسَـَنُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ # بَلَيَ قَـَدِرِينَ عَلَيََّ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ;(قيامت، 3 و 4) آيا انسان ميپندارد كه هرگز استخوانهاي او را جمع نخواهيم كرد؟! آري! قادريم كه (حتي خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم!

معاد، هم جسماني است و هم روحاني.

روحاني است، چون: هدف از محشور شدن بدن، دريافت جزا و پاداش است و پاداش و كيفر در مورد جسمِ بدون روح بيمعناست و آنكه عذاب را درك ميكند، روح است. همچنين علاوه بر پاداشها و كيفرهاي حسّي و دردها و لذّتهاي جسمي، يك رشته پاداشها و كيفرهاي روحي و غير حسّي براي صالحان و تبهكاران است كه روح براي درك آنها نياز به بدن و قواي حسّي ندارد: وَ رِضوَن من اللَّهِ أَكْبَرُ ذَ َلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ. (توبه، 72)

و جسماني است چون: الف) گروهي از آيات به روشني ميگويد: انسان از خاك آفريده شده و به آن باز ميگردد و سپس از آن بيرون ميآيد. (طه، 55)، (نوح، 18)

ب) آياتي كه كيفيت حشر در روز قيامت را بيرون آمدن از قبر ميداند. (يس، 51)، (قمر، 7)

ج) آياتي كه گواهي ميدهد، روز رستاخيز، اعضاي انسان به اعمال او گواهي ميدهد. (نور، 24)، (يس، 65) و تفسير اين اعضا به صورتهاي بدون مادّه و اعضاي برزخي كاملاً بر خلاف ظاهر است.

د) آياتي كه بر دگرگونيهاي بدن در دوزخ گواهي ميدهد. (نسأ، 65)، (محمّد، 15)

ر) آياتي كه به روشني دلالت ميكند كه آنچه مورد انكار مخالفان معاد بود، زنده شدن بدنهاي متلاشي و پراكنده در زمين پس از مرگ بود. (يس، 78)، (سبأ، 7)(منشور جاويد، آيتالله جعفر سبحاني، ج 9، ص 115 ـ 116، مؤسسه سيدالشهدأ.)